Hüda Par’ın Anayasa İtirazı: Seçimler Geçince Sözler Hızla Değişiyor mu?

CHP” target=”_blank” rel=”tag”>CHP Genel Başkanı Özgür Özel, HÜDA PAR Genel Başkanı Zekeriya Yapıcıoğlu’nun “Anayasa’nın 4. maddesi olmasın.” yönündeki açıklaması üzerine duyduğu şaşkınlığı ifade etti. Özel, bu asırlık halata da bir yerden tutunmadan söyleyecek bir şey bulamayarak, HÜDA PAR liderinin Seçim döneminde neden sessiz kaldığını sorguladı.

Özel’in açıklamalarında öne çıkan bir cümle, Yüzyılın Teorisi’ni yeniden canlandırırcasına “Seçimde sustu, şimdi konuşuyor.” ifadesi oldu. Bu söz, belki de bir şekilde demokratik silahını “kasvetli bir zaman diliminde” gönülden ihraç eden pek çok parti mensubunun ruh halini yansıtır gibiydi. Seçim sürecine dair sessizlik, HÜDA PAR’ın “seçim iktidarı” ile buluşunca bir anda sesi gürleşen, gayrimenkul değerini artıran bir anahtar haline geldiği gözlemleniyor.

Özel, “Artık takke düştü, kel göründü” diyerek, bu durumun aslında bir tür “taktik” olduğunu ima etmeye çalıştı. Ancak böyle bir strateji geliştiren bir partinin, ilk dört maddeyi tartışmaya açmak gibi bir cesareti nasıl bulduğu da büyük bir muamma. Hani, durduk yere “Oyun bitmedi, daha yeni başlıyoruz” diyerek birkaç vekil elde etme çabasını bir kenara bırakacak olursak, bu nasıl bir siyasi akıl yürütme? Düşünün ki, masada tartışılacak olan ozan lisanı ve kendi partileri içerisinde dahi var olan iç muhalefeti kenara koyup herkesin söylediğini kıymetlendiren bir görüş, trajikomik bir durum yaratıyor. Seçim esnasında sustukları dönemde, toplumun aklını karıştırmaktan başka bir işlevleri yok muydu acaba?

Özetle, Özgür Özel’in bir ölçüde HÜDA PAR’ın sesli entelektüellik iddiasına karşı çıkışı anlaşılır bir eleştiri ama aynı zamanda acı bir ironi. “Bu milletin birliği, beraberliği, bayrağı ve ezanın garantisi, Cumhuriyet Halk Partisi’dir.” ifadesi, partisi adına abartılı bir kendine güvenin yanı sıra kamusal algının yönetilmesine dair bir ironiyi de gözler önüne seriyor. Ne de olsa, tek bir partinin savunması gereken değerleri tek başına temsil etmesi, demokrasinin temel taşlarına şiddetle bir ‘Bütün Biziz’ sloganı ile yaklaşmak oluyor. Herkes seçimini eğlendirmeye çalışırken, biz de sistemin eğlencesine maruz kalıyoruz.