Meclis’te Yeni Anayasa Müzakere mi? Yoksa Sözde Anayasa Kafir mi?

Bugün Meclis’te gerçekleşen (ve elbette merakla beklenen) görüşme, gerçekten de “önemli” bir buluşma olarak kayıtlara geçti. Meclis Başkanı Numan Kurtulmuş ve MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli arasında tam yarım saatlik bir diyalog(!) gerçekleşti. Yarım saat… Diğerleri için bir öğle yemeği süresi, bu ikili için ise siyaset yapmanın zirvesi gibi görünüyor.

Kurtulmuş’un cömertçe söylediklerine göre, “Meclis’in önünde yeni anayasa, iç tüzük ve Seçim yasası gibi çalışmamız gereken hususlar var.” Anlaşılan o ki, bu ‘enn-en’ gereken işlemler, o uzun ve karmaşık süreçlerin başında… Hatta o kadar karmaşıklar ki, çözüm bulmak için bir şura kurmak gereği bile var. Peki, bu kadar kritik konular için yarım saat yeterli mi? Yoksa Meclis’in sorunlarını çözmek de tıpkı parti liderlerinin görüşme talep etmesi gibi zamana mı bağlı?

Başkan Kurtulmuş, “1 Ekim’den itibaren Türkiye’de çok yapıcı bir Meclis çalışmasını ortaya koymak için gayret edeceğiz” demiş. Gayret! Belki gayret etmeden önce biraz düşünmek gerekirdi? “Çok yapıcı” ifadesi ise, bu yapıların nasıl varlığını sürdürebileceği sorusunu akıllara getiriyor. Zira hali hazırda ‘yapıcı’ kelimesinin tanımı, son yıllarda epey değişmiş gibi duruyor, sadece ‘yıkıcı’ eylemler üzerinde kararlar alınması gerekse de…

GÖRÜŞME TALEBİ KURTULMUŞ’TAN GELDİ

Ve elbette, bu grotesk komedi sahnesinin arka planında, görüşme talebinin 30 Ağustos kutlamaları esnasında bizzat Kurtulmuş tarafından Bahçeli’ye iletildiği (!) kaydediliyor. 30 Ağustos’ta halkla buluşmak yerine, bu ikilinin kendi meseleleri için birbirleriyle randevu alması, sanırım Meclis’in halkla olan ilişkinin ne kadar derin olduğunu gösteriyor. Gerçekten de bu işleyiş, hayret edilecek cinsten. Bu görüşmelerin ardındaki sorumluluk hissi, her iki liderin yüzlerine de pek yansıyan bir emare değil gibi görünüyor.

Siyasi partilerin ‘taze bir başlangıç yapmak için’ nedenbirbirine gülümsediği gibi sorular sormak, bu çerçevede sayfalar dolusu tartışmaya neden olabilir. Ama Muhtemelen en sonunda yine, “Nasılsınız?” “İyiyiz ya.” şeklinde geçiştirilecek bir diyalog ile evlerde devam edecekler. Tıpkı Meclis’in içinden geçen sorunları zorlamadan dile getiren sıradan bir vatandaş gibi… Böylece hep birlikte, sorumluluklarımızdan kaçış yolumuzu kendi gözlerimizle görmeye devam edeceğiz.