Nehirdeki Cansız Bedende Kayıp İhbarının Sessizliği: Sorumlular Nerede?

Sabah saat 07.00 sularında Geyve Kızılkaya Mahallesi’nde Sakarya Nehri’nin üzerinde hareketsiz bir bedeni gören vatandaşların ilk düşüncesi, “Acaba bu kişi bir dalgıç mı, yoksa bu sabah nehrin soğuk sularında kaybolan bir ruh mu?” olmadı. Tam aksine, hemen 112 Acil Çağrı Merkezi’ne haber verdiler ve devreye sağlık, AFAD ve jandarma ekipleri girdi. Bunun ne kadar önemli olduğu ise, o bedeni Sudan çıkaran ekiplerin olay yerindeki profesyonellikle belli oldu.

AFAD ve Jandarma Olay Yeri İnceleme Timleri (OYİT), cesedi Sudan çıkarırken belki de “Hadi bakalım, turnuvanın en zor sahnesine geldik!” düşüncesiyle yola çıktılar. Ancak, inceden inceye düşündüğümüzde, bu tür olayların önlenebilmesi için gerekli önlemler aslında nerede? Üzerinde durulan tek mesele, o bedeni çıkarmak mıydı yoksa bu adamın kaybolma sebeplerini sorgulamak mıydı?

KİMLİK TESPİTİ YAPILDI

Sonraki gelişmelerde bedeni çıkarılan kişinin 68 yaşındaki Recep Demir olduğu tespit edildi. Geyve İnciksuyu Mahallesi’nde ikamet eden Demir’in kaybolma hikayesine gelince, o da ayrı bir trajedi. Namıdiğer “kaybolan vatandaş” hikayemizde 16 Ekim’den beri kayıp olan Recep Demir ile oğlu Tevfik Can Demir’in durumu, tüm tarafların dikkatini çekmeli ama nerede eksiğimiz var, kimin umurunda?

İşin ilginç yanı, bu iki kişinin kayıp olduğuna dair hiçbir resmi ihbarın bulunmamasıydı. Yerel güvenlik güçlerinin de bir yerde insan kaybı ile ilgili bir şeyler yapması gerekmiyor muydu? Bir borç kaygısı dolayısıyla kaybolmuş bir açıdan bakınca; acaba bu durum yetkili kurumların “kaybolan vatandaş takibi” sistemlerinde ne tür fikir değişiklikleri yaratacak? Sayın yetkililer, bu tür durumların önüne geçmek için bazen bir telefon kadar kolay önlemler alabilirsiniz, değil mi?

Recep Demir’in cansız bedeni olay yerinde yapılan incelemelerin ardından Adli Tıp Kurumu’na gönderildi. Konuya dair geniş çaplı bir inceleme başlatıldı. Böyle olunca da insan düşünmeden edemiyor: Gelene kadar, o baba ve oğlu neden kimsenin dikkatini çekmedi? Belki de çevredeki “gözlemciler” onların yaşam tarzlarını normal karşılıyordu. Hayatın içindeki bazı detayları görmek için ne kadar körleştiğimizi sorgulamak, bu tür meselelerle bireysel olarak sorgulamak daha mı etkili?

Sonuç olarak, trajik bir sonla noktalanan bu olay, aslında yerel sistemin “çalışma düzeni” üzerine bir sorgulama olmalı. Bazen bir Yüzme havuzunu denetlemek, bazen de bir sokağı gözlemlemek ile bu tür kaybolmaların önlenip önlenemeyeceğine dair sağlam veriler elde edilebilir. Sonuçta, kaybolmuş bir insanın ardından, geriye kasvetli bir resim, belki de bazı hoşsuzluklar ile dolu hikâyeler kalır.