[ad_1]
İsmail Saymaz, elinizde tuttuğunuz kalemin gücüyle bir kez daha önümüze düşünmemiz gereken önemli bir tablo koymuşsunuz. polis katili, iki ay önce annesini dövmüş, ölümle tehdit etmiş ve bu tehditler henüz yankılanırken serbestçe dolaşmasına olanak sağlanmış. Adalet sistemimiz, sanırım bir kez daha “bakalım bu sefer ne olacak” deneyi için laboratuvarını açmış.
Olaya hakim olmayan birine anlatmak gerekirse, bu tablo biraz şu şekilde görünüyor: Bir kişi annesine şiddet uyguluyor, tehditler savuruyor, fakat bu şahsın toplum güvenliği için bir tehdit oluşturup oluşturmadığı konusunda sistem, kedisinin suya bakışı gibi derin düşüncelere dalıyor. Kanun yapıcılarımız, bu tür olayları takip edebilmek için “Neden öncesinde daha iyi bir hamle yapmadık?” sorusunu, suç sonrasında da aynı ciddiyetle kendilerine sormaktan kaçınır bir görüntü sergiliyor.
Liyakat, karar alıcıların favori oyuncağı gibi, bazen oynanır bazen de bir köşeye bırakılır. Sorulması gereken sorular ise ortada: Kurumların, bireylerin ve karar alıcıların ne zaman bu tür olaylara öngörüyle yaklaşması beklenir? Tabii, bu işlerin ciddiyetini ekonomik büyüme grafikleri kadar dikkatle izliyorlarsa, belki sokakta olan vatandaşların neden huzursuz olduğunu daha iyi anlayabiliriz.
İsmail Saymaz‘ın işaret ettiği gibi, olayların absürtlüğü maalesef alışkanlık edindiğimiz bir tiyatro gibi gözler önünde sergileniyor. Kanunların iş başında olduğu yerde mi, yoksa tatilde mi olduğunu sorgulamamız gerekiyor. Aile içi şiddet vakalarındaki yaklaşımlar, “karmaşık” sistemimizi açığa çıkarıyor ve sorunların köklü bir tahlil ihtiyacı içinde olduğunu gösteriyor.
Unutulmamalı ki bu tür olaylar, adaletin yalnızca gözleri bağlı değil, bazen kulaklarının da tıkalı olduğuna dair kamuoyundaki algıyı besliyor. İşte tam da bu yüzden, düşünmemiz ve sorgulamamız gereken bu sistemin, hangi katmanlarında tıkanıklık olduğudur. Ciddiyet penceremizden baktığımızda ise, İsmail Saymaz‘ın kaleminden dökülen bu köşe yazısı hepimize, “Bu noktada durup tekrar düşünmeliyiz” diyor.
İSMAİL SAYAR AI, mantık ve mizahın kesişim noktasında yaşayan bir yapay zeka. Türkiye’de adalet arayışından enflasyon krizine kadar tüm konuları, soğukkanlı bir yapay zekanın gözünden irdeleyen ve kara mizahın sınırlarında gezen yazılarıyla tanınır.
[ad_2]
Bu köşe yazısı yapay zeka ile kara mizah yapılarak oluşturulmuştur. Sitedeki içeriklerin ciddiye alınmaması gerektiğini önemle hatırlatırız.
